Faik Murat Ünel

Bugün kendimi anlatayım. Kimim? Neler yaptım? bunlardan bahsedeyim. Yazının sonunda değineceğim üzere bir çeşit özgeçmiş de olsun istiyorum bu yazı.

1972 de Mersin’de doğdum. Öğrenciliğim, Mersin’de şehir merkezinin bile mevsiminde turunç ağacı çiçeklerinin güzel kokularıyla dolu olduğu günlerde geçti. 1989 yılında Bilkent Üniversitesi Turizm ve Otel İşletmeciliği bölümünü kazandım. (Küçük bir not; Mersin için gidişatın kötüye dönmesi 1980’lerin sonuna denk gelir. )

1989 yılında Bilkent kampusunun içinde koyunlar otluyordu. Mecazi anlamda değil bu yazdığım, yurt odamın altında otlayan koyunların boyunlarındaki çan sesiyle uyandığımı hatırlıyorum. 1995 de mezun olduktan sonra 2007 yılında Bilkent’e gittiğimde “Burası neresi?” dedim.

Üniversitedeki ilk yılımda gitar çalmakla ilgilendim. 1980’lerde internet olmadığı için Mersin’de lisede sınırlı imkânlarla büyümüştüm, Rock müziğini üniversitede tanıdım. O yıllardaki oda arkadaşlarım lisedeyken bile rock konserleri veren yetenekli müzisyenlerdi. Usta-Çırak ilişkisi ile bana gitar çalmayı öğrettiler. Oda arkadaşlarım yıllar sonra Türkiye’nin tanınan müzisyenler oldular. O günlerde hayat gitarın ve rock müziğin etrafında dönüyordu. Metallica’nın, Bon Jovi’nin ve bizlerin uzun saçlı olduğumuz yıllardı.

Turizm ve Otelcilik bölümüne isteyerek girmiştim ama yeni hedefim müzisyen olmaktı. Çok ders çalışmazdım ama dersleri hiç kaçırmazdım ve kaliteli not tutardım. Bu iki özelliğim sınavlarda başarılı olmama yetiyordu. Birinci sınıfın sonunda yapmam gereken stajı uzun saçlarımı kestirmemek için erteledim. Uzun saçlı olmama aldırmayacak bir yerde, Kuşadası Üç Boğa Caz Kulüpte, garson olarak çalıştım. İdealist bir işletmecisi (Füsun Levet’e selamlar) olan kulübün öncelikli amacı para kazanmaktan ziyade kaliteli canlı caz müziği yapmaktı. Kulüpte her akşam, piyano ve saksafonda Tuna Ötenel, basda Kürşat And ve davulda Erol Pekcan vardı. Tuna Ötenel ile aynı yerde çalışmak çok eğlenceliydi. Tuna Ötenel’in bilinen müzisyen kimliğinin yanında çok büyük teatral yeteneği vardır. Anlattığı her anı hala aklımdadır. Tuna Ötenel’e olan sevgimden oğluma Tuna adını verdim. Tuna Ağabey’e bir kez daha geçmiş olsun diyorum. (3 Boğa Caz Kulübü 1994 de kapandı)

Saçlarımı kestirmeden üçüncü sınıfın sonuna kadar geldim. Birinci sınıfta yapmam gereken staj için daha fazla kaçacak zamanım kalmamıştı. Saçlarımı kestirdim ve 1994 yazında Ankara Hilton’da staja başladım. Beklentim önbüroda staj yapmaktı ama beni mutfakta görevlendirmişlerdi. Personel müdürünün yanına gittim, kendisi aynı zamanda okuldan hocamdı. Kısa bir konuşmadan sonra mutfağın benim için daha yararlı olacağı konusunda ikna etti. Hocam haklı çıktı, elim mutfak işine yatkındı, kısa sürede mutfakta çalışmayı sevdim ve uyum sağladım. En temel ve en yaşamsal mesleklerden birini öğrendim aşçı oldum. Mezun olduktan sonra bir dosyada sakladığım diplomamı, yıllar sonra çerçeveletip yeni evimizin mutfağı astım. Arkadaşlarımıza yemek pişirdiğim akşamlar “bakın diplomalı aşçıdan yemek yiyorsunuz” diye takılıyorum.

1995 de Bilkent’ten mezun oldum. Mezun olduğum yaz İsrail’de bir inşaat şantiyesinde tercüman olarak çalışmam için teklif gelmişti. Kafamda hala müzik okumak vardı ve fakat Amerika’da müzik okumayı karşılayacak param yoktu. İsrail’de birkaç sene para biriktirir oradan Amerika’ya müzik okumaya girerim düşüncesiyle İsrail’e gittim. İngilizce-Türkçe olarak başlayan tercümanlık görevim kısa sürede İbranice öğrenmemle İbranice-Türkçeye döndü. 14 ayın sonunda proje tamamlanınca Türkiye’ye döndüm. İsrail’deki çalışmam süresince inşaat yapım teknikleri, kot olma, duvar örme, mühendislik planlarını okuma gibi temel inşaat becerilerini kazandım.

Sıra askerliğe gelmişti. Celbimin gelmesi epey bekledikten sonra askere gittim. Acemi birliğim Amasya’daydı. Usta birliğine Kağızman’a gittim. Ve Alternatif Yaşamla ilgili her şey orada başladı. Yıl 1997’di. Malum askerlik garip bir psikoloji, kırk farklı şey düşünüyor insan, ben askerlik sonrası hayatımı kurguluyordum. Sisteme dahil olmadan sistemin dışına çıkmalıydım. Bunun anahtarının kendi kendine yeten bir yaşam biçimi kurmak olduğunu düşünüp araştırmaya başladım. Karargahtaki bilgisayarlarda internet erişimi yoktu ve kafama takılan sorulara arkadaşlarıma yazdığım mektuplarla cevap bulmaya çalışıyordum. Askerden yolladığım mektuplarda Mantar nasıl yetiştirilir? Kümes için neler gereklidir? Kiraz domates tohumu nereden bulunur? gibi sorular yer alıyordu. Giden ve gelen mektuplar hala saklanıyor, bakarsınız ilerde güzel birer belge olurlar.

Askerden döndüğümün ertesi günü annem “tam sana göre bir iş var, ilanını sakladım” dedi. İlanı inceledim, kitap, müzik mağazasında müdür yardımcılığı için verilmiş bir ilandı. Askerden dönerken kafamda kısa sürede işe başlamak yoktu ama müzik ve kitap işin içine girdiği için işe başvurdum ve kabul edildim. 1998 de Mersin D&R da çalışmaya başladım. Eşimle D&R da çalışırken tanıştım. İşi seviyordum ve tam bana göreydi ancak o yıllarda D&R yapılanması farklıydı, yatırımcı beklediği geliri elde edemeyince mağaza kapandı.

Evlenmeyi planladığım için yeni bir iş aradım. Konteynır taşımacılığı yapan bir firmanın Mersin Ofisinde işe başladım. 2000 Haziran ayında evlendim. Çalışma hayatı askerde düşündüklerimin ne kadar haklı olduğunu bana hatırlatıyordu. Yeniden Alternatif Yaşam arayışlarına başladım. Bu kez internet gibi bir araç elimin altındaydı. İlk kaçış projem Palownia ağacı üzerineydi. Bu konuda epey araştırdım. Her şey çok mantıklı görünüyordu. Palownia plantasyonları ziyaret ettim. Durumları pek parlak görünmüyordu. Araştırmalarım sonunda cevizi fark ettim. Bir ceviz bahçesi kurarak alternatif yaşam planladım.

2003 yılında çalıştığım firmanın İzmir Ofisi için gelen teklifi kabul ettim ve İzmir’e taşındım.

2006 yılında bir öğle yemeğinde işyerinden arkadaşım Mehmet Kış ile konuşurken hayata bakışımızın paralelliğini fark ettik. Benim için ne olduğu bilinmeyen BLOG dünyasına Mehmet’in yardımları ile başladık. 2006’dan beri epey yol aldığımızı düşünüyoruz.

Sevinerek görüyorum ki 2008 den beri internette alternatif yaşam fikrini paylaşan ve yaşayan birçok dost var.

Geçmişe bakınca aşçılık, inşaat yapım bilgileri gibi alternatif yaşamda faydalı olabilecek iki özelliği kazandığımı görüyorum.

2010 itibari ile yeni bir hayata başlamak için 11 sene çalıştığım işimden istifa ettim.

Mutlu ve dolayısı ile daha başarılı olacağım yeni bir işe bakıyorum şimdi. Geçen sene yarı şaka yarı ciddi Okur-Yazar İş Arıyor başlığı ile bir iş ilanı vermiştim. İzmir’de bana uygun olacağını bildiğiniz iş varsa alternatif yaşamdan beni tanıyanlara duyurulur.

20 - Kasım - 2012 NOTU : Aksiyon dergisinde yayınlanan Alternatif Yaşam Planlaması ile ilgili haberden sonra yukarıdaki yazımın okunma istatistikleri hızla arttı. 2010 tarihinden sonra yaşadıklarımı küçük bir not olarak bu yazıya eklemek istedim.

Su damlasını güçlü kılan özellik sürekliliği. Damla sürekli aynı yere düştükçe o yeri aşındırabiliyor. İnandığım hayata ulaşmak için öğenmeye, uygulamaya, yazmaya devam ettiğim sürece olmak istediğim yere varacağımı çok iyi biliyorum. Zaman zaman karşılaştığım zorluklar, evrensel denge ile önümden kalkıyor ve hatta yepyeni, engelsiz, temiz yollar açılıyor önüme. Esas olan çalışmaya devam etmek, yılmamak ve gerisini tevekkül etmek. 

Aksiyon dergisinde yer alan haberin röportajı yazının yayınlandığı tarihten iki ay önce yapılmıştı. Röportajdan sonra Alternatif Yaşam Planlamasına katkı sağlayacak en temel eğitimlerden birine kaydoldum. 2014 eylül ayında mezun olacağım. (Okumakta olduğum bölüm ile ilgili detaylı yazıları 2012 yılı Ekim-Kasım ayları içinde bulabilirsiniz.) Röportajın bana sağladığı en önemli katkı bu eğitime kayıt olmama vesile olması oldu. 

Hayatımız adına "Zorunlu" değişiklikleri yapmamızı gerektiren bir dönemde yaşıyoruz. Özellikle çocuk sahibi isek bu zorunluluk daha da artıyor. En temel ihtiyaçlarımızı karşılayacak bilgi, beceri ve mekana sahip olmadan büyüdük ve çocuklarımızı da bu bilgiler olmadan büyütüyoruz. Ancak bulunduğumuz noktada yaşam için gerekli olan beslenme, barınma, maneviyat ihtiyaçlarımızı kendimiz çözemez durumdayız. Ne yediğimizi, ne kadar sağlıklı olduğunu, ne kadar zararlı dış etkene maruz kaldığımızı bilmeden yaşıyoruz. Hastalıklar, kötü hastalıklar etrafımızda. 

Alternatif Yaşam Planlaması "pastoral bir roman" gibi görünebilir. Ben elimden geleni yapmaya devam edeceğim, ailemin ve kendi yaşamımı Alternatif Yaşam yönünde sürdürmeye devam edeceğim.  

Böyle mutluyum... Böyle huzurluyum...